Vrij zijn – een reis van creativiteit en moed

Dit keer een verhaal dat me raakt, waarin ik zoveel vertrouwen heb gekregen en hoe dat zo zijn vruchten heeft afgeworpen. 2 jaar geleden kwam ze binnen als een meisje van 12. Ze had al een hoop meegemaakt en werd, gesteund door haar moeder, aangemoedigd om meer ruimte voor zichzelf in te nemen, zichzelf te ontdekken.

Ze droeg een blik die zei: ik weet niet of ik het kan, of ik wel genoeg ben. Ik zag haar voorzichtigheid, maar óók de kracht die eronder verscholen lag. En ergens voelde ik meteen: er zit zoveel in haar, als ze het zichzelf maar toestaat. En zij schonk mij haar vertrouwen, de basis om samen te werken was er.

In onze sessies hebben we veel buiten de gebaande paden gewerkt. Met creativiteit, met kleur, met vormgeven. Soms letterlijk buiten de lijnen, soms in de natuur. Het was nooit een strak pad, eerder een speelse ontdekkingstocht. Zij bepaalde het tempo en kreeg de ruimte als regievoerder. Ze voelde zich in het begin klein, kwetsbaar en onzeker.

Haar overtuigingen zaten haar met regelmaat in de weg. Openstellen was beangstigend, maakte haar nog kwetsbaarder voor haar gevoel. Het thema fixed versus growth mindset liep als een rode draad door ons werk heen. Ze leerde dat je brein je voor de gek kan houden, je kan laten geloven dat je iets niet kan vanuit de fixed overtuigingen die ze jarenlang had geloofd. Ze leerde dat deze stem niet de waarheid hóéft te zijn. En dat je, stap voor stap, kunt kiezen om anders te kijken, om te groeien.

Om van die gesloten muur naar open te gaan. Een proces die ze, samen met haar moeder, in de sessies en buiten vorm kon geven. Ze oefende, ervaarde en bloeide op.

Er kwam recent een moment waarop ik haar vroeg een tekening te maken als weerspiegeling van haar reis. Het liet zien hoe ze van zelfkritiek naar zelfcompassie was gegaan. Hoe ze geleerd had ruimte in te nemen, en hoe ze haar blik meer en meer richtte op wat wél groeit, op wat wél lukt.

Ik voelde zo’n trots op dat moment. Liefdevol en ontroerd keek ik naar haar werk en naar de weg die ze had afgelegd. Want dit ging niet alleen over een tekening; dit ging over een innerlijke verschuiving die ze zelf had gemaakt. Over durven vertrouwen dat je mag groeien, en dat je mag bestaan zoals je bent. Hoe je je fixed mindset (het blauwe) mag erkennen, om vervolgens bewust te kiezen voor je growth mindset (het gele) - het geloof in jezelf, je groei, je ontwikkeling.

En wat mij raakte: dit meisje van inmiddels 14 liet me opnieuw zien dat we allemaal leren van de kracht van ervaren, durven, aangaan. Dat juist daar, in dat onbekende gebied, ruimte ontstaat voor verandering, die ruimte die je mag innemen, waar je mag dansen, zo vrij als je je maar kan voelen, in de zon.

Dankjewel, lieve jij, dat ik een stukje met je mag meelopen.